- Wędrówka na Jasną Górę, tak naprawdę jest jak powrót do domu Boga - wyjaśniał Mateusz. Dotarła 379. Piesza Pielgrzymka Gliwicka, a zarazem 33. diecezjalna. Przyszło sporo młodzieży, ale też seniorzy, niektórzy dopiero na emeryturze zdecydowali się na przez lata odkładaną pielgrzymkę. Szli też goście z zagranicy: z Anglii i Niemiec. W sumie 906 osób. Gliwiczanie po raz pierwszy pielgrzymowali do Częstochowy w 1626 r., podczas wojny trzydziestoletniej.
Główną intencją modlitwy gliwiczan była ta o powołania kapłańskie - wyjaśnia mówi ks. Adam Jasiurkowski, kierownik pielgrzymki. W tym roku w diecezji gliwickiej nie było ani jednego nowo wyświęconego kapłana.
Najmłodszy pątnik to 5-miesięczny Ignacy, a najstarsi pielgrzymi to 74-latkowie Tadeusz i Jerzy.
Ignasia w wózku przywiozła mama, to jej dziękczynna pielgrzymka za życie synka, które było zagrożone w chwili narodzin. – Ignaś urodził się nie oddychając i przez trzy tygodnie był na Intensywnej Terapii. Jego życie naprawdę uważamy za ogromny cud. Zresztą lekarze to potwierdzili, mówili, że nie wiedzą dokładnie jak to się stało, że on z tego wyszedł i tak po prostu dobrze się na razie rozwija. Moja ogromna wdzięczność za dar jego życia. No i przyszłam, prosząc dalej o jego zdrowie i dobry rozwój – opowiadała pątniczka. Jak dalej podkreślała pani Beata, choć już była na pielgrzymce jakieś kilkanaście razy, to ta tegoroczna była dla niej wyjątkowa.
Kierownik pielgrzymki wyraził radość z zaangażowania młodzieży, bo młodzi nie tylko w pielgrzymce idą, modlą się, ale też służą innym na wielu odcinkach, jak np. w służbie liturgicznej, porządkowej czy muzycznej. To najczęściej na ich plechach „przemieszczają się” nagłaśniające tuby, są tymi, którzy troszczą się o pielgrzymkowy sprzęt i jego działanie.
21-letni Mateusz ósmy raz szedł w pielgrzymce. Pracuje, więc cieszył się, że mógł w tym okresie dostać urlop, bo pielgrzymka to jedno z najważniejszych wydarzeń w jego duchowym, i nie tylko, kalendarzu. Przyznaje, że to czas na wewnętrzne uspokojenie się, refleksję o życiu. - To jest też dobry pomysł, żeby pomyśleć o innych, pomodlić się za tych, którzy tu jednak nie mogą przychodzić – mówił Mateusz. 10-letni Jacek na pielgrzymce był czwarty raz, a w tym roku już drugi. Na początku sierpnia przyszedł w grupie rybnickiej. Miał też intencję: „żeby dziadek się nawrócił”. Jego przyjaciel Karol ma 12 lat i też czwarty przyszedł na Jasną Górę, a z nim mama, tata, siostra i dwóch braci.
W pielgrzymce gliwickiej uczestniczyło też 8 sióstr zakonnych, 31 kapłanów i 1 kleryk.
Pielgrzymkowa koszulka z habitem „zgrała się” s. Władysławie, która po raz ósmy przyszła w grupie bytomskiej. Jak wielu przyznaje, że kto raz łyknie „pielgrzymkowego bakcyla”, to się go nie pozbędzie. U niej został „nabyty” zwyczajem rodzinnym, bo w rodzinie s. Władysławy do Częstochowy chodzi się z pokolenia na pokolenie, jak w wielu śląskich rodzinach. Zakonnica modliła się w intencjo chorej onkologicznie osoby, za rodziny, o pokój, o nowe powołania zakonne.
S. Ludomira, uśmiecha się „mamy dużo intencji, to i pęcherzy przybywa”. Też szła w intencji powołań zakonnych. Przyznaje, że przełożona bardzo przychylnie patrzy na to pielgrzymowanie; „jeszcze mnie pobłogosławiła na drogę, że chce mi się tak trudzić”. Swoje powołanie także rozeznała podczas pieszej pielgrzymki góralskiej
Mszy św. przewodniczył biskup gliwicki Sławomir Oder. Wyraził wdzięczność za świadectwo wiary gliwiczan. - Cieszę się ogromnie, patrząc na was, ludzi ciężkiej pracy uczciwej, rzetelnej, codziennej, twórczej pracy. Patrzę na was z wielką wdzięcznością, miłością, wobec Boga za dar waszej wiary. Jesteście ludem pracowitym, pobożnym, mądrym. Dziękuję wam za to piękne świadectwo – mówił hierarcha. Zachęcał pielgrzymów do odwagi życia życiem pięknym i mądrym, szukając Bożego planu dla siebie. - Czy to w życiu kapłańskim, czy zakonnym, czy w życiu rodzinnym, każdy z nas jest Bożym zamysłem. Każdy z nas znosi w sobie iskrę Bożej mądrości i zaczyn piękna, który jest nam powierzony, abyśmy żyli tą mądrością, piękno – przekonywał kaznodzieja. I podpowiadał, że to Maryja uczy mądrego życia, że prawdziwe szczęście nie polega na sukcesie czy wygodzie, ale na zjednoczeniu z Bogiem.
Pielgrzymka gliwicka należy do pielgrzymek ślubowanych. Gliwiczanie wyruszyli po raz pierwszy na Jasną Górę we wrześniu 1626 roku, by podziękować Maryi za cudowne ocalenie miasta i jego mieszkańców przed duńskimi wojskami Mansfelda. Gdy w sierpniu tego właśnie roku wróg rozpoczął oblężenie miasta, jego mieszkańcy odpierali atak za atakiem. Kilka dni po zawierzeniu miasta Matce Bożej, jak głosi tradycja, wojska Mansfelda ustąpiły. Gliwiczanie złożyli uroczyste ślubowanie, że odtąd corocznie będą pielgrzymować na Jasną Górę. Śluby z krótkimi przerwami, spowodowanymi historycznymi uwarunkowaniami, wypełniane są do dziś.
Mirosława Szymusik
