Prezydent elekt Karol Nawrocki modlił się o dobrą prezydenturę na Jasnej Górze. W przededniu swojego zaprzysiężenia ze swoją rodziną wziął udział w Apelu Jasnogórskim. Zawierzył Maryj wszystkie sprawy Ojczyzny i Narodu.
Rozważania podczas Apelu prowadził ojciec Arnold Chrapkowski. Generał Zakonu Paulinów prosił dla prezydenta elekta o światło Ducha Świętego, o mądrość i siłę.
- Niech dobro Polski i dobro obywateli zawsze będzie dla niego najważniejsze. Prosimy też za jego najbliższych – małżonkę Martę, dzieci, rodzinę, wszystkich, którzy będą mu towarzyszyć i doradzać. Maryjo, otaczaj opieką cały nasz naród.
Dopomóż tym, którzy sprawują władzę, aby podejmowali mądre decyzje. Aby w różnorodności poglądów umieli rozmawiać i szukać tego, co wspólne. Niech nie zamyka ich pycha, ale otwiera pragnienie dobra. Niech uczą się łączyć, nie dzielić. I niech zawsze pamiętają, że władza to służba – nie panowanie – mówił o. Chrapkowski.
Generał Paulinów prosił Maryję o siłę w budowaniu świata opartego na miłości i odpowiedzialności. - Patrząc na Twój Jasnogórski Wizerunek, widzimy spojrzenie Matki zatroskanej. To spojrzenie nas porusza. Woła nas do większej odpowiedzialności. Do tego, by nie przechodzić obojętnie obok cierpienia. By być dla innych – nie tylko wtedy, gdy to wygodne.
Modlił się, by Maryja pomagała budować pokój „słowem, które leczy, gestem, które łączy. Obecnością, która daje nadzieję.
- Maryjo, pomóż nam – zapatrzonym w Twoje Oblicze – budować świat oparty na miłości. Nie naszej – słabej, ale tej, którą Ty znasz najlepiej – miłości Boga, który nigdy nie rezygnuje z człowieka - zakończył rozważania Apelowe o. Arnold Chrapkowski.
Generał zakonu paulinów o. Arnold Chrapkowski wraz z przeorem Jasnej Góry o. Samuelem Pacholskim przekazali prezydentowi elektowi wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej.
Uroczystości z okazji zaprzysiężenia Prezydenta RP Karola Nawrockiego odbyły się 6 sierpnia w sali plenarnej Sejmu RP.
BPJG/ ap
Publikujemy całość rozważań Apelowych Generała Zakonu Paulinów o. Arnolda Chrapkowskiego
APEL 5.08.2025
Jasnogórska Matko Kościoła, nasza Matko!
Z wiarą i nadzieją przychodzimy każdego dnia przed Twój Cudowny Obraz. Patrzymy na Ciebie z miłością, bo jesteś dla nas przewodniczką na drogach życia. Przez tę świętą ikonę przenosisz nasze serca do domu w Nazarecie. To tam zaczyna się historia Twojego zaufania i oddania.
Widząc Cię w chwili Zwiastowania, słyszymy słowa, które poruszają serce: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego”. W tych słowach zawiera się Twoje całe życie – proste, ciche, ale pełne siły i zawierzenia. Pokazujesz nam, że prawdziwa wielkość rodzi się z zaufania Bogu i gotowości do służby. Uczysz nas, że nie trzeba mieć wszystkiego pod kontrolą – wystarczy powiedzieć „tak” Temu, który naprawdę kocha.
Obok Ciebie widzimy świętego Józefa – człowieka milczenia, którego serce także zmagało się z pytaniami. Ale i on otworzył się na Boży plan. Nazaret, który tworzycie razem, to miejsce obecności Boga w codzienności. Dom pełen ciepła, modlitwy i pracy.
Z Twojego Wizerunku uczymy się, że praca ma sens wtedy, gdy jest wyrazem miłości. Że nie chodzi tylko o efekty, ale o to, komu i czemu służymy. Pokazujesz, że życie nie jest przypadkiem. Każdy człowiek jest chciany i kochany przez Boga – od poczęcia do naturalnej śmierci. A jednak, mimo tego daru, widzimy wokół nas zło, które odbiera życie w imię praw, które z prawdą nie mają nic wspólnego. Zabija się niewinnych – z powodu wygody, interesów, nienawiści.
Maryjo, nadziejo nasza i naszego narodu!
Wpatrzeni w Ciebie, uczymy się postawy serca. Otwierania się na Boga. Ciszy, która nie jest pustką, ale przestrzenią słuchania. Szacunku do drugiego człowieka, który nie zależy od stanowiska, poglądów, ale od tego, że jest dzieckiem Boga.
Uczysz nas też szacunku do pracy – tej zwykłej, codziennej. Do obowiązków rodzinnych, do trudów zawodowych, do tego, co może niepozorne, ale buduje świat. Dla nas Twój Wizerunek staje się Nazaretem. Miejscem, w którym na nowo odnajdujemy sens naszego życia. Miejscem, gdzie możemy zobaczyć siebie takimi, jakimi jesteśmy, i usłyszeć, że jesteśmy kochani.
Chcemy te wartości na nowo wpisać w nasze życie – osobiste, rodzinne i narodowe. Chcemy, by były obecne w tym, jak myślimy, jak rozmawiamy, jak wybieramy. Niech nie rządzi nami to, co krzyczy. Ale to, co ciche, mądre i pokorne. Tylko taka codzienność ma sens – wierna Bogu i uczciwa wobec ludzi.
Żyjemy w trudnych czasach. Napięcia, konflikty, lęk przed jutrem – to wszystko dotyka nasze serca. Coraz częściej słyszymy pytania: co będzie dalej? Jak przetrwać? Komu wierzyć? A świat wokół pokazuje, jak daleko może się posunąć człowiek, który zagubi Boga. Ideologie, które miały nieść nadzieję, prowadzą do przemocy i śmierci. A tam, gdzie człowiek stawia siebie na miejscu Boga, tam przychodzi rozpacz.
Dlatego dziś modlimy się – nie tylko za siebie. Ogarniamy naszą modlitwą cały świat. Ten świat, który się boi, który jest pełen napięć, który już nie wie, w którą stronę iść. Świat, który rozwija się technicznie, w którym sztuczna inteligencja zaczyna dominować, ale który coraz częściej gubi sens życia. Bo bez Boga i bez człowieka – wszystko traci wartość.
Nie chcemy, żeby ktoś był sam. Żeby cierpiał, czuł się niepotrzebny. Ani tu, w naszej Ojczyźnie, ani nigdzie na świecie.
Matko nadziei!
Bóg postawił Cię na drodze Kościoła. Ten Kościół idzie przez świat między pociechami Boga a prześladowaniami ludzi. Ale nie upadamy. Bo mamy nadzieję. Mamy Twojego Syna – Jezusa. I mamy Ciebie, Matko, która modlisz się za nami. Twoja modlitwa, Twoje wstawiennictwo – one zmieniają serca.
Dziękujemy Ci za wszystkich, którzy przy Twoim Wizerunku uczyli się być dziećmi Boga. Dziękujemy za tych, którzy przypominają nam, że godność człowieka jest niezniszczalna. Że nie da się jej odebrać żadnym prawem. Prosimy – pomóż nam być wiernymi Twojemu spojrzeniu. Spojrzeniu Matki, która widzi głębiej.
Nadziejo naszego narodu! Królowo Polski!
Sierpień to miesiąc pamięci i wiary. Przypomina nam wielkie dzieła Boga w historii Polski. Przypomina o Cudzie nad Wisłą w 1920 roku. O rodzącej się Solidarności, porozumieniach gdańskich, o ludziach, którzy bez przemocy zmieniali rzeczywistość. To były znaki nadziei. I wszystkie miały związek z Tobą, Matko. Z Twoim Obrazem, do którego przychodził naród po siłę.
Dziś, w wieczornej modlitwie Polaków, stajemy razem z Panem Karolem Nawrockim, Prezydentem elektem, który jutro obejmie urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Prosimy za niego – o światło Ducha Świętego, o mądrość i siłę. O wierność Bogu, Konstytucji, troskę o godność narodu, niepodległość i bezpieczeństwo państwa. Niech dobro Polski i dobro obywateli zawsze będzie dla niego najważniejsze.
Prosimy też za jego najbliższych – małżonkę Martę, dzieci, rodzinę, wszystkich, którzy będą mu towarzyszyć i doradzać.
Maryjo, otaczaj opieką cały nasz naród.
Dopomóż tym, którzy sprawują władzę, aby podejmowali mądre decyzje. Aby w różnorodności poglądów umieli rozmawiać i szukać tego, co wspólne. Niech nie zamyka ich pycha, ale otwiera pragnienie dobra. Niech uczą się łączyć, nie dzielić. I niech zawsze pamiętają, że władza to służba – nie panowanie.
Maryjo, nasza Matko!
Patrząc na Twój Jasnogórski Wizerunek, widzimy spojrzenie Matki zatroskanej. To spojrzenie nas porusza. Woła nas do większej odpowiedzialności. Do tego, by nie przechodzić obojętnie obok cierpienia. By być dla innych – nie tylko wtedy, gdy to wygodne.
Pomóż nam budować pokój. Słowem, które leczy. Gestem, który łączy. Obecnością, która daje nadzieję. Pomóż nam – Twoim dzieciom – nieść miłość tam, gdzie jej brakuje. Zgodę tam, gdzie są spory. Jedność tam, gdzie są podziały.
Maryjo, pomóż nam – zapatrzonym w Twoje Oblicze – budować świat oparty na miłości. Nie naszej – słabej, ale tej, którą Ty znasz najlepiej – miłości Boga, który nigdy nie rezygnuje z człowieka.
