O tym, że jesteśmy wspólnotą podkreślają nie tylko ci, którzy idą, jadą czy biegną na Jasną Górę, ale i ci, którzy udzielają wielorakiego wsparcia podejmującym pątniczy trud oraz wszyscy gościnnie otwierający swoje domy i serca. – A tych jest wielu. Dziękujemy modlitwą i staropolskim „Bóg zapłać” – zapewniają przewodnicy grup. Lato to czas, kiedy wiara i miłość Polaków mierzona jest także kilometrami kroków do Częstochowy.
Na Jasną Górę zaczyna napływać wielka „pielgrzymia rzeka”
Na Jasnej Górze rozpoczął się właśnie jeden z największych tzw. szczytów pielgrzymkowych związanych z uroczystością ku czci Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej. Dziś po południu weszła Piesza Pielgrzymka Wrocławska, a od jutra do 14 sierpnia nieustannie napływać będzie „pątnicza rzeka”. Wejścia pieszych i rowerowych pielgrzymek rozpoczną się już od wczesnych godzin rannych i zakończą późnym popołudniem. Kulminacyjnym dniem będzie wigilia uroczystości 14 sierpnia. Piesze pielgrzymki odbywają się teraz głównie w wymiarze diecezjalnym, jest organizowana przez paulinów- 314. Warszawska Pielgrzymka Piesza, a przychodzą też grupy zawodowe jak np. „Nauczycielskie Warsztaty w Drodze”, strażacy czy żołnierze. W sierpniu, w grupach zorganizowanych według informacji Wydziału Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego Urzędu Miasta spodziewanych jest ok. 78 tys. pielgrzymów pieszych i rowerowych. Najdłuższa trasa pieszej pielgrzymki na Jasną Górę zaczyna się tuż obok nadmorskiej plaży - w Pustkowie. To spod Bałtyckiego Krzyża Nadziei wyszli pątnicy, którzy do pokonania mają aż 651,8 km. To jedna z grup Pieszej Pielgrzymki Szczecińskiej. Natomiast 640 km ma do pokonania Kaszubska Piesza Pielgrzymka, która dziś również wyruszyła z Helu. Zajmie im to 19 dni. Wśród grup, które pokonują setki kilometrów są też pielgrzymki z diec. koszalińsko-kołobrzeskiej, diec. pelplińskiej czy drohiczyńskiej. Od 388. lat nieprzerwanie na Jasną Górę pielgrzymują mieszkańcy Kalisza i terenów obecnej diecezji kaliskiej. Pątnicy przychodzą 13 sierpnia na odpust Wniebowzięcia Najśw. Maryi Panny, a dzień po uroczystości, 16 sierpnia, z Jasnej Góry także pieszo wracają do Kalisza. W pielgrzymce kaliskiej od pięciu lat biegną tez ministranci. Przyjeżdża kilka grup rowerowych, od jakiegoś czasu z kaliskim biskupem pomocniczym, paulinem, Łukaszem Buzunem. Pielgrzymka Warszawska wychodząca z paulińskiego kościoła w Warszawie nieprzerwanie notuje swoje dzieje od 314. lat. Tradycyjnie przychodzi w wigilię Wniebowzięcia Najśw. Maryi Panny 14 sierpnia. Przez ponad trzy wieki stała się symbolem polskiego pieszego pielgrzymowania, dziedzictwem Zakonu Paulinów i dobrem narodowym wpisanym na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego.
Nakarmić głód serca…
- Doświadczenie wspólnoty jest jednym z tych „głodów”, które się nie zmienia, mimo zmiany pokoleń, trendów, stylów życia – opowiada Anita jedna z pątniczek przez kilkadziesiąt lat związana z Pielgrzymką Młodzieży, teraz i rodzin, Różnych Dróg i Kultur.
Damian na pielgrzymkę rowerową diecezji siedleckiej zdecydował się po raz pierwszy, bo przyznaje chciał doświadczyć właśnie takiej wspólnoty w wymiarze Kościoła diecezjalnego. - Tym bardziej, że słyszałem, że poprzednia była tak bardzo udana i wiele osób mnie zachęcało. W sumie to nie musieli zbyt długo mnie zachęcać, ale po ich opowieściach nabrałem ochotę, żeby tu przyjechać. Oczywiście wiozę też swoje intencje do Matki Bożej Częstochowskiej – uśmiecha się pątnik. Chwalił ciekawe konferencje na trasie i tematykę o nadziei. - Można było naprawdę duchowo się wzbogacić. I oczywiście przełamać swoje słabości, przełamać pewne braki – stwierdził rowerzysta.
Wojtek, jak wyznał, pielgrzymkę obiecał Matce Bożej, bo chciał podziękować za łaskę nawrócenia. - Dzięki tej pielgrzymce wróciła mi też i wiara w ludzi, bo przez ostatni czas widać co się dzieje w świecie, jak trudno jest o braterską pomoc, a tutaj ludzie przyjmowali nas serdecznością. I to było piękne, że jednak my Polacy jeszcze jesteśmy tak naprawdę dobrymi ludźmi i jest nas jeszcze wielu - opowiadał młody pątnik. Wiktoria ma 17 lat i też za zachętą przyjaciółki pierwszy raz zdecydowała się na pielgrzymkę do Częstochowy. - Jestem bardzo, bardzo dumna, że tu dotarłam - mówiła nastolatka, ocierając łzy wzruszenia. Podkreśliła, że najlepszą rzeczą, której doświadczyła podczas pielgrzymki była wspólnota. Oboje dotarli w lipcowej Pieszej Pielgrzymce Przemyskiej.
„Solidarność wyciągniętych rąk”
Pielgrzymka to „solidarność wyciągniętych rąk” – w modlitwie i w działaniu dla bliźniego. W Pieszej Pielgrzymce Diecezji Świdnickiej szli też ci, którzy ucierpieli w wyniku ubiegłorocznej powodzi, w drodze modlili się za wszystkich dotkniętych żywiołem wody i różnymi życiowymi kryzysami. – Niesiemy w tej pielgrzymce tych, którzy cierpieli z powodu powodzi. Wielu z nich, gdyby mogło, byłoby tu z nami. Nasz cały pielgrzymkowy sprzęt; czyli namioty medyczne czy nagłośnienie, wszystko poszło z wodą – opowiadała s. Jolanta służebniczka śląska, która przyszła w grupie z Ziemi Kłodzkiej. Pielgrzymi wyrazili wdzięczność wszystkim, też władzom miasta i władzom kościelnym, którzy zmobilizowali się, by pomóc pątnikom odzyskać potrzebne urządzenia i by mogli wyruszyć w drogę. – Nie wszyscy się z tej tragedii jeszcze podnieśli, jest dużo, dużo pracy – mówiła pątniczka.
W ramach podziękowań dla osób „z sercem dla pielgrzymów” np. pątnicy bydgoscy przygotowali też upominki jak: pamiątkowe kubki, pielgrzymkowe jubileuszowe „krówki”, czy koszulki. – Pragnęliśmy żeby ci ludzie, których spotkaliśmy, od których otrzymaliśmy też dobro, aby również mieli jakiś namacalny znak tego, że są z nami, że mimo iż nie mogą iść z pielgrzymką z różnych względów, to rzeczywiście pomagając nam, czują się pielgrzymami i są z nami we wspólnocie – powiedział ks. Igor Wichrowski, główny przewodnik bydgoskiej pielgrzymki i zapewniał, że pątnicy otaczali ich każdego dnia modlitwą, zwłaszcza różańcową, a kapłani ofiarowali w ich intencjach Msze św. Hubert Binarsch, koordynator służb pielgrzymkowych podkreślił, ze modlitwa pielgrzyma ma wielką moc.
- Nie idziemy dla jakiejś idei, ale aby doświadczyć miłości Boga i za tę miłość podziękować oraz by nabierać nadziei – podkreślają wybierający rekolekcje w drodze na Jasną Górę.
Mirosława Szymusik
